Vandaag gaan we dieper in op de emotie "liefde". Liefde en verliefdheid, wat is het verschil en wat doet het met ons? Uiteraard schrijf ik altijd vanuit mijn eigen waarheid en gevoel; het hoeft niet kloppend te zijn met hoe jij het ziet.

We gaan even verder met de blog van gisteren... het ego en de ziel. Waar zit die juiste balans? Wat toont het ego ons en wat toont de ziel ons?We hebben ego nodig, we hebben ziel nodig, maar doorheen ons leven wordt het ego eigenlijk gewoonweg meer gevoed dan de ziel, waardoor deze op de achtergrond verdwijnt. Door het ego leven we nog in onze oeroude drang en dat is "overleven", willen gezien worden, de beste zijn, zekerheid in het leven hebben en zoveel meer...Door het ego vergeten we om te luisteren naar ons gevoel, naar de universele stroom. Het ego houdt veel tegen in onszelf. Wanneer we leven vanuit de universele stroom, dan leven we gewoon mee met hoe de energie zich voordoet.Een stukje van mezelf...Wanneer het kleine meisje niet gezien wordt, kruipt ze in haar schulp. Echter, een krachtige vrouw zal dat niet doen, maar de manier waarop bepaalt wel vanuit welke energie ze leeft.Wanneer het kleine meisje in haar schulp kruipt en beslist om eruit te komen, kan ze beginnen te roepen of zich kwaad maken om gezien te worden. Echter, daar ligt de kracht in het ego. Ze roept en tiert om gezien te worden en wekt zowel bij haar als bij anderen negatieve emoties op. Want als ik tegen jou roep en jij leeft vanuit ego, dan ga je automatisch deze emoties overnemen en terugroepen. Je wilt jezelf verdedigen. Leef je vanuit de ziel en de universele stroom, dan blijf jij in balans, ongeacht dat ik me kwaad maak en het ergens misschien wel triggert. Als emphaat kan dit ook gewoon moeilijk zijn, omdat je emoties van iemand anders overneemt, al kan je leren om dit in balans te brengen, net als je eigen emoties.Maar wanneer dat kleine meisje in haar schulp weer uit die schulp kruipt en op de achtergrond in haar kracht gaat staan en zonder woorden, maar met daden laat merken: "ik ben hier". Dan zal je op een gegeven moment gezien worden; echter, het verschil ligt in de manier waarop je dit hebt geuit. Zowel jij als anderen hebben geen negatieve emoties gecreëerd; de energie is in balans en heeft haar werk gedaan. Je leeft mee met de stroom. Je laat je op de achtergrond opmerken en het is niet erg als ze jou op dat moment niet meteen hebben opgemerkt; er komt wel een moment dat dit wel gebeurt. Maar geduld is soms wel noodzakelijk om hiernaar te luisteren. Het ego wil alles zeer snel, maar dat is geen kracht. De kracht komt van binnenuit en toont zich op een stille manier, zonder al te veel woorden. Als mens willen wij voor onszelf opkomen door eigenlijk hetzelfde te doen wat de ander doet; dat merk ik heel veel in filmpjes of dergelijke. De universele stroom leeft in onszelf en niet iedereen zal hiermee meevaren. Dat is ook niet nodig, want niet iedereen heeft hetzelfde levenspad. Maar belangrijk is wel dat als jij voor dit pad gekozen hebt om dit te doen, want pas als je hiermee leert omgaan zal je tot de grootste dingen in staat zijn.Het leven is niet makkelijk, maar weet dat hoe je in het leven staat ook een groot deel bepaalt hoe je het leven ziet en ervaart. Echter, weet dat je ook nooit uit je comfortzone zou komen als het universum jou niet door elkaar zou schudden. Het is net om je oncomfortabel te maken dat de energie zal gaan verschuiven en je in beweging komt. Hoe dat gebeurt, maakt niet uit, want iedereen is hierin anders. Zolang het voor jou goed is en je mee kan wandelen in de stroming.Een afspraak in mijn praktijk of vanop afstand? Ga naar www.mysoulmymission.beLiefsJessica aka Lone She Wolf Bewustwordingscoach & kaartlegster - medium Sjamaan

Wanneer ik schrijf vanuit de ziel, komt er automatisch een onderwerp, als ik het zo mag noemen, naar voren. Ik zie beelden, ik voel, ik weet… Echter, om dit om te zetten naar woorden is niet altijd even makkelijk.

Even vertellen dat "My Soul My Mission" vandaag 5 jaar bestaat. Wat begon als een gewone simpele pagina die ik creëerde tijdens de lockdown om mensen een hart onder de riem te steken met positieve quotes is uitgegroeid tot mijn eigen missie om meer licht in de wereld te laten schijnen. Maar ook om mezelf te doen groeien naar de beste versie van mezelf. Al heeft deze levensreis me veel gekost zoveel financieel als fysiek als mentaal toch ben ik blij met de weg die ik afgelegd heb.

Wanneer mensen jouw "trauma’s" gaan spiegelen kan afhankelijk van de connectie met de persoon die trigger heel hard aankomen. Je voelt je als het ware in je schulp kruipen omdat je je klein voelt.

Om 6 uur worden we wakker, hmmm, zalig toch ; in tegenstelling tot anders ben ik wel blijven liggen tot 7 uur. Maar het gevoel dat ik binnen in mezelf voel van wakker te worden en niet meer een zwaar hoofd te hebben en me niet meer vermoeid te voelen is zo’n grote opluchting en zo’n fijn gevoel dat het me weer zin geeft om aan de dag te beginnen.

Aanpakken van het probleem en niet het symptoom bestrijden!

Lieve zielen, Hier ben ik weer met een blogpost… Hoe kan het ook anders?

Ben ik dood vanbinnen? Soms maak ik mij die bedenking,, of althans destijds toch. Op verschillende vlakken voelde het alsof er gewoon geen gevoel meer in mezelf zat. Ik had die tijd zoveel geweend dat er geen traan meer uitkwam. Zelfs op seksueel vlak doorheen de jaren voelde ik zelden iets. Het woord aseksueel kwam zelfs in mij op.

We gaan eens even dieper in op de emotie liefde … Ja, uiteraard, zoals velen weten, schrijf ik meestal vanuit mijn eigen ervaringen of innerlijke leefwereld. Het kan soms ook gewoon een mix van beide zijn.

Het leven zoals het is... wanneer de energiepiek daalt en tot rust komt. Een mooi gevoel als je bewust bent van de piek en het dalmoment.

Een prachtige zonsopgang deze ochtend… de hemel was prachtig blauw roze, vrouwelijke energie die centraal stond aan de hemel deze ochtend.

Energie, het doet wat met een mens en welke prachtige inzichten mocht ik vandaag voor mezelf krijgen.

Het leven is een aaneenschakeling van momenten, puzzelstukjes die op hun plek vallen als je de juiste weg volgt.

Ik bewandel een pad, het spirituele pad. Ik bewandel het spirituele pad om in éénheid te komen met mezelf, mijn eigen IK terug te vinden. Want wie ben ik nu werkelijk en wat kom ik hier doen?

Als oude ziel heb je het niet altijd gemakkelijk op je pad. Je hebt reeds verschillende levens achter de rug en ook telkens verschillende wonden die je meedraagt zodat je ze in het leven waarin je nu gereïncarneerd bent mag helen.

Het lijkt allemaal zo onwerkelijk… mijn leven heeft op zo’n korte termijn grote sprongen gemaakt waar ik elke dag dankbaar voor mijn.

Gisteren was het nieuwe maan... Nieuwe maan, een nieuw begin en wat voor een nieuw begin was dit voor mij! Onverwachte wendingen op ons pad en dan pas valt op hoe mooi synchroniciteit soms is in het leven.

De synchroniteit van het universum herkennen is makkelijk als je mee bent met de stroom in je leven en leert elk moment te aanvaarden als een deel je levenspad.

Vaak reageren we uit onze oude pijnen of uit de pijn die een ander op jezelf projecteert. Je neemt als het ware de pijn van die persoon over en je zet je eigen behoefte(n) opzij.

Als mens creëren wij met ieder dat ons pad kruist een verbinding. Deze verbinding noemen we de cirkel van hechting. Echter heeft deze cirkel een kostbare prijs wat betreft onszelf.

Durven "zijn"

Een vreemd gevoel, ik voel me anders, mijn energie keert naar binnen doch sta ik in de buitenwereld. Ik doe, ik voel, ik ben.

Lone She wolf

De zigeuner in mezelf werd dit weekend een beetje wakker. Als kind ben ik nooit of te nimmer verhuist dacht ik gisterenavond bij mezelf op weg naar huis... Ik ben verwerkt, geboren (ja ok in het ziekenhuis weliswaar), opgegroeid en tot op heden woont mijn mama nog steeds in het ouderlijke huis.

Uit je hoofd gaan… en hou dit bij je:

Zoekend in een wereld waar je je niet altijd thuis voelt vindt je je eigen pad en weg naar jouw verlichting

Het mooie inzicht dat ik vandaag kreeg dankzij een boodschap van Ronald....

Het mooie inzicht dat ik vandaag kreeg dankzij een boodschap van Ronald....

De natuur… Wanneer we ons verbinden met onszelf en onze zintuigen, wat brengt dit dan te weeg bij jou?

Hoe voelt het om iets op gevoel te doen zonder na te denken… wel zo dus!

Angst is een emotie dat we allemaal kennen. Uiteraard zal de ene al meer angst ervaren dan de andere en zal die ene zich al meer laten tegenhouden door de angst dan, tja, die andere ;-). Het is belangrijk om na te gaan waarom je angst hebt. Soms linken we angst zelfs aan een totaal ander iets zoals je bvb angst hebt voor liefde dat uiteindelijk niet persé angst voor liefde op zich is maar angst om de persoon te verliezen of zelfs onze vrijheid te verliezen!

Gejaagd door het leven staan we elke dag weer op met dezelfde planning. Ontbijten, douchen, klaarmaken voor werk/ school, we zijn steeds zo gejaagd dat we meestal gewoon onszelf vergeten. We leven als het ware als een automatische robot zonder te bedenken de stress die we krijgen van onderweg te zijn naar school of werk of we al dan niet op tijd komen. De lange werkdag met de nodige stress etc.Ja, sommige mensen doen wel graag hun job, maar velen gaan werken tegen hun zin. We weten allemaal dat we eigenlijk meer uren per dag op het werk zijn dan in ons eigen huis bij ons eigen familie. Kan je het mij kwalijk nemen dat ik dit vreemd vind? ik vraag me steeds af hoe de mensheid zover gekomen is en waar dat idee plots ontstaan is zoveel jaren geleden.Het is aan jou om er al dan niet iets aan te doen.

Ga wandelen en geniet van wat je voelt, hoort of ziet zei men mij.Soms heb ik het gevoel in een droomwereld te leven en een leven te creëren dat ik niet kan terwijl alles van het begin plan allemaal gelukt is en ik al zoveel onzekerheden overwonnen heb. Waarom lukt mij deze onzekerheid dan niet?

In een wereld waar jij je niet thuis voelt jezelf toch laten zien, dat is je kracht. Echter, het maakt het ook moeilijk, want wie ben jij nu echt? Hoe zullen mensen reageren op wie jij bent?

Als kind hoor je vaak dat je niet mag dromen, je moet aandachtig zijn. Aandachtig in de les, aandacht bij je huiswerk of gewoon je aandacht in het hier en nu houden. Dingen die in de ogen van anderen belangrijker zijn dan je eigen innerlijke leefwereld.

De laatste dagen was ik iets minder actief. Ik heb een week van bezinning achter de rug, een weekje van lessen die me dichter bij mezelf brengen en die me laten begrijpen dat ik ben wie ik ben en dat ik er mag zijn en geloven mag in mezelf.Het begon allemaal met een klantje die voor de tweede maal annuleerde. Op zich kan ik begrijpen dat er soms iets tussenkomt maar ook ik dien ergens een grens te trekken. Voor mij is dit soms moeilijk en al zeker als ik de persoon een beetje ken zoals in dit geval. Ik kwam voor mezelf op en het resultaat was dat ik geblokkeerd werd op FB en Messenger etc... Tja, dan is het maar zo denk ik dan? Al denk ik dan bij mezelf eerst van oei... misschien had ik maar beter niets gezegd? Maar ik heb de reactie van iemand anders niet in de hand. En dat mag ook jij leren lieve ziel! Of je het nu respectvol of onrespectvol aanbrengt, de reactie van een ander kan je niet controleren.Ik vind dat jammer dat mensen zo reageren, ik geef dat toe. Communicatie is de sleutel en we stoppen ons eigenlijk liever weg. Ik misschien ook wel, allee ja, soms wel. Communicatie is ook de confrontatie aangaan en dat is niet altijd even fijn natuurlijk. En ook al wil jij wel praten, je kan niet verlangen dat de ander persoon dat ook doet. Weet wel dat als jij de stap zet naar dat je wel geprobeerd hebt ongeacht de reactie van de ander.Woensdag kwam ik op stal en stond mijn jong paard mank... Ik dacht pff, allée Zenne... ik wil morgen naar zee en nu dit weer. Ik heb zo vanuit het verleden gemerkt dat telkens ik echt iets voor mezelf wil doen dat er altijd een kink in de kabel komt. Een extra uitgave, een auto-ongeval, mijn hond dat geopereerd moest worden,... Enfin... Net zoals vorig jaar ik met mijn reis bezig was en volop in burn-out zat... rijdt er iemand tegen mijn GEPARKEERDE wagen en die in principe totaal verlies was maar waar ik alles aan heb gedaan om geen nieuwe wagen te moeten kopen of mijn reis was al geannuleerd alvorens ze begon😂. Terzelfder tijd die dag heb ik me kwaad gemaakt op Salami. Waarom? Goh ja, ik dacht misschien wel nadien aan iets. Ik wil me gewoon kunnen ontspannen te paard. Gewoon wat rijden, wandelingen doen en genieten van elkaar. Destijds kon ik dat met Romanov en misschien ook wel met Alois alvorens hij echt zo angstig was door verlatingsangst. En sinds die twee kan ik dat eigenlijk niet echt meer. Salami is ofwel te snel of hij loopt onder je uit af en toe en telkens dat opnieuw corrigeren maakt me kwaad, dat frustreert me. Gewoon eens een zalig galopje doen zit er niet echt in, allee wat voor mij zalig is hé! Want misschien dat iemand anders dat wel fijn vind. Misschien apprecieerde ik bestrijd niets genoeg wat voor paardje ik had. Ik weet dat ik soms me schaamde voor Romanov omdat hij blind was, dat ik hem soms teveel aan zijn lot overliet en uiteindelijk was hij het beste paardje ooit!Maar niets was minder waar, donderdag vertrok ik naar zee! Ik ken mezelf en soms plan ik wel iets en dan doe ik het toch niet want ach ja, het kost geld. En zeker nu omdat ik niet echt genoeg verdien met mijn coaching is dat niet altijd even makkelijk. Mijn spaargeld raakt stilaan op, enfin op, laat ons zeggen tot waar ik wil dat het opgaat om zo te blijven doordoen. Ik wil ook niet alles verbrassen. Langs de andere kant zorgt het weer dan ook nog eens dat voor de eerste keer in zoveel jaren de paarden niet eind maart/ begin april naar de weide kunnen. Dat betekent dus een extra maand op stal een een extra maand kosten die niet voorzien zijn. Het is precies of alles zo moet zijn nu dat ik het eigenlijk moeilijker heb financieel tegenover al die andere jaren. Daaraan zie je dat sparen echt wel goed is en dat dit mogelijk is! Waar een wil is is een weg en eerlijk? Ik ben ook altijd iemand geweest die een gat had in mijn hand. Dus sparen? Dat bestond niet maar uiteindelijk leer je dat wel en dat is me ongeveer 10j gelukt tot nu dit laatste jaar uiteraard wegens geen vaste job meer te hebben en te reizen. Je kan niet alles hebben natuurlijk.Maar... we gingen dus naar zee! Ik genoot ervan maar het was wel vreemd om zo gewoon alleen naar zee te gaan en te wandelen. Ik ben veel alleen en wandel veel alleen maar aan de zee nog nooit gedaan. Nu, ik heb daar geen probleem mee. Mijn drum vergezelde me en ik nam een plekje ergens waar ik niet al te veel opviel om te drummen. Dat was een primeur! Dat filmpje mochten jullie al zien. Uit mijn comfortzone om in het openbaar te drummen maar zo kalmerend samen met de wind en de zeegeluiden! Ik werd vergezeld door een kwauw. Nadien zette ik mijn pad door... ik kreeg dat ook de naam door pluimenmeisje, Feather Lady... Mijn sjamanistische naam of spirituele naam, hoe je het mag bekijken. Omdat ik altijd pluimen in mijn haar draag🙏. Ik was dankbaar dit mogen te ontvangen hebben.Nadat ik de pier ben afgelopen was ik daar wat gestruikeld op het einde en heb ik nadien heel de tijd met een half kapotte zool (losgekomen door struikelen) mogen rondlopen maar och, het zei zo, ik kon ermee lachen. Misschien meer blootsvoets lopen om te aarden? Het is me allemaal iets hé! Wat een week en wat een lessen en wat een openbaring! Dat nog meer mogen volgen en ik klaar ben voor de eerstvolgende beurzen op 6 en 7 april! Ik ben klaar of bijna klaar voor mijn nieuwe begin!Afspraken inboeken via e-mail, video of aan huis consult kan steeds! Kijk even op de pagina www.mysoulmymission.be LiefsJessica Feyaerts - Feather LadySoul Spirit Coachingwww.mysoulmymission.be

Vandaag ging ik op reis. Maar niet zomaar een reis! Een reis naar de benedenwereld, de spiritwereld om daar mijn krachtdier te ontmoeten. Ik neem je graag even mee.

Hoe zou ik me voelen als ik ten volle in verbinding sta?

Ik denk even weg, ik laat me meeslepen in mijn gedachten en gevoelens,... Ach de mens hier op aarde, maar soms voelen we ons zo anders. Heb jij wel eens het gevoel dat jij niet bent zoals je jezelf toont? Ikzelf heb een hele grote aantrekking tot mythische wezens, al van kindsaf aan heb ik dat gevoel. Het is gevoel waarin ik kan wegzinken, me veilig voel en graag zou vertoeven doch kwam ik als ziel hier als mens op aarde... Soms denk ik, waarom hé...

Jij weet wel beter, jij voelt je lichaam, je voelt je geest, je hoort je gedachten tegen je schreeuwen. Iedereen verteld je maar dat je moet door doen en dat je niet bij de pakken mag blijven zitten. Burn-out? Komaan! Werken moet je doen! Anders ben je lui, je profiteert, je bent een lamzak, een nietsnut, dat kan je wel maar werken kan je niet,...

Het niet meer aankunnen van structuur, stress, gevecht tegen de tijd etc en als je dan naar een psycholoog, coach of therapeut gaat om je hart te luchten, wat op zich een heel goed gegeven is krijg je van hun meestal een strak schema mee. Want hé, blijven liggen tot de middag, dat gaan we niet doen. Op tijd opstaan, niet voor de tv blijven hangen een ganse dag en volgen wat er staat op dat schema. Dat is wat de coach tegen mij vertelde toen ik op kennismaking gesprek ging... Maak geen drastische beslissingen want daar ben je nu niet in staat voor, kreeg ik nog te horen.