De laatste dagen was ik iets minder actief. Ik heb een week van bezinning achter de rug, een weekje van lessen die me dichter bij mezelf brengen en die me laten begrijpen dat ik ben wie ik ben en dat ik er mag zijn en geloven mag in mezelf.
Het begon allemaal met een klantje die voor de tweede maal annuleerde. Op zich kan ik begrijpen dat er soms iets tussenkomt maar ook ik dien ergens een grens te trekken. Voor mij is dit soms moeilijk en al zeker als ik de persoon een beetje ken zoals in dit geval. Ik kwam voor mezelf op en het resultaat was dat ik geblokkeerd werd op FB en Messenger etc... Tja, dan is het maar zo denk ik dan? Al denk ik dan bij mezelf eerst van oei... misschien had ik maar beter niets gezegd? Maar ik heb de reactie van iemand anders niet in de hand. En dat mag ook jij leren lieve ziel! Of je het nu respectvol of onrespectvol aanbrengt, de reactie van een ander kan je niet controleren.
Ik vind dat jammer dat mensen zo reageren, ik geef dat toe. Communicatie is de sleutel en we stoppen ons eigenlijk liever weg. Ik misschien ook wel, allee ja, soms wel. Communicatie is ook de confrontatie aangaan en dat is niet altijd even fijn natuurlijk. En ook al wil jij wel praten, je kan niet verlangen dat de ander persoon dat ook doet. Weet wel dat als jij de stap zet naar dat je wel geprobeerd hebt ongeacht de reactie van de ander.
Woensdag kwam ik op stal en stond mijn jong paard mank... Ik dacht pff, allée Zenne... ik wil morgen naar zee en nu dit weer. Ik heb zo vanuit het verleden gemerkt dat telkens ik echt iets voor mezelf wil doen dat er altijd een kink in de kabel komt. Een extra uitgave, een auto-ongeval, mijn hond dat geopereerd moest worden,... Enfin... Net zoals vorig jaar ik met mijn reis bezig was en volop in burn-out zat... rijdt er iemand tegen mijn GEPARKEERDE wagen en die in principe totaal verlies was maar waar ik alles aan heb gedaan om geen nieuwe wagen te moeten kopen of mijn reis was al geannuleerd alvorens ze begon😂.
Terzelfder tijd die dag heb ik me kwaad gemaakt op Salami. Waarom? Goh ja, ik dacht misschien wel nadien aan iets. Ik wil me gewoon kunnen ontspannen te paard. Gewoon wat rijden, wandelingen doen en genieten van elkaar. Destijds kon ik dat met Romanov en misschien ook wel met Alois alvorens hij echt zo angstig was door verlatingsangst. En sinds die twee kan ik dat eigenlijk niet echt meer. Salami is ofwel te snel of hij loopt onder je uit af en toe en telkens dat opnieuw corrigeren maakt me kwaad, dat frustreert me. Gewoon eens een zalig galopje doen zit er niet echt in, allee wat voor mij zalig is hé! Want misschien dat iemand anders dat wel fijn vind. Misschien apprecieerde ik bestrijd niets genoeg wat voor paardje ik had. Ik weet dat ik soms me schaamde voor Romanov omdat hij blind was, dat ik hem soms teveel aan zijn lot overliet en uiteindelijk was hij het beste paardje ooit!
Maar niets was minder waar, donderdag vertrok ik naar zee! Ik ken mezelf en soms plan ik wel iets en dan doe ik het toch niet want ach ja, het kost geld. En zeker nu omdat ik niet echt genoeg verdien met mijn coaching is dat niet altijd even makkelijk. Mijn spaargeld raakt stilaan op, enfin op, laat ons zeggen tot waar ik wil dat het opgaat om zo te blijven doordoen. Ik wil ook niet alles verbrassen. Langs de andere kant zorgt het weer dan ook nog eens dat voor de eerste keer in zoveel jaren de paarden niet eind maart/ begin april naar de weide kunnen. Dat betekent dus een extra maand op stal een een extra maand kosten die niet voorzien zijn. Het is precies of alles zo moet zijn nu dat ik het eigenlijk moeilijker heb financieel tegenover al die andere jaren. Daaraan zie je dat sparen echt wel goed is en dat dit mogelijk is! Waar een wil is is een weg en eerlijk? Ik ben ook altijd iemand geweest die een gat had in mijn hand. Dus sparen? Dat bestond niet maar uiteindelijk leer je dat wel en dat is me ongeveer 10j gelukt tot nu dit laatste jaar uiteraard wegens geen vaste job meer te hebben en te reizen. Je kan niet alles hebben natuurlijk.
Maar... we gingen dus naar zee! Ik genoot ervan maar het was wel vreemd om zo gewoon alleen naar zee te gaan en te wandelen. Ik ben veel alleen en wandel veel alleen maar aan de zee nog nooit gedaan. Nu, ik heb daar geen probleem mee. Mijn drum vergezelde me en ik nam een plekje ergens waar ik niet al te veel opviel om te drummen. Dat was een primeur! Dat filmpje mochten jullie al zien. Uit mijn comfortzone om in het openbaar te drummen maar zo kalmerend samen met de wind en de zeegeluiden! Ik werd vergezeld door een kwauw. Nadien zette ik mijn pad door... ik kreeg dat ook de naam door pluimenmeisje, Feather Lady... Mijn sjamanistische naam of spirituele naam, hoe je het mag bekijken. Omdat ik altijd pluimen in mijn haar draag🙏. Ik was dankbaar dit mogen te ontvangen hebben.
Nadat ik de pier ben afgelopen was ik daar wat gestruikeld op het einde en heb ik nadien heel de tijd met een half kapotte zool (losgekomen door struikelen) mogen rondlopen maar och, het zei zo, ik kon ermee lachen. Misschien meer blootsvoets lopen om te aarden?
Het is me allemaal iets hé! Wat een week en wat een lessen en wat een openbaring! Dat nog meer mogen volgen en ik klaar ben voor de eerstvolgende beurzen op 6 en 7 april! Ik ben klaar of bijna klaar voor mijn nieuwe begin!
Afspraken inboeken via e-mail, video of aan huis consult kan steeds! Kijk even op de pagina www.mysoulmymission.be
Liefs
Jessica Feyaerts - Feather Lady
Soul Spirit Coaching
www.mysoulmymission.be
Reactie plaatsen
Reacties