We zijn ervan bewust dat verlies bij het leven hoort, we weten dat de dood bestaat en toch... is dit een gegeven dat we veelal proberen te verdringen, we zijn er als het ware bang van. Diep vanbinnen beseffen we dat een verlies ons leven verandert, in welke zin dit verlies zich voordoet. De leegte die de persoon achter laat kan een enorme impact hebben. Deze impact zal ook afhankelijk zijn van de band dat je met de persoon zelf had en hoe het verlies ontstaan is. De zin van het leven, betekenis geven aan de relatie die er ooit was en nu niet meer, het is een dagdagelijkse bezigheid op dat moment.
Wees ervan bewust dat rouwen een werkwoord is en dus een actief proces is. Hoewel dit niet altijd zo geweest is. Tot ongeveer 1980 werd er niet openbaarlijk gerouwd, althans niet op het emotionele gebied, er waren uiteraard wel uiterlijke kenmerken, denk maar aan het dragen van zwarte kleding. Maar op emotioneel vlak, neen, dat werd eerder alleen gedaan waar niemand het zag. Dit is een stukje dat we de dag van vandaag bij sommige mensen nog steeds terug ziet: het niet kunnen uiten van emoties naar anderen.
Tegenwoordig doen we dus actief aan rouwarbeid en waarom? Om in het reine te komen met zichzelf, het leven dat opnieuw moet ingevuld worden, de relatie die verbroken is en tot een energetische relatie mag uitgroeien. We moeten leren om een nieuwe start te maken in het leven zonder onze dierbare persoon.
Iedereen zal anders omgaan met rouw, dit hangt ook af van verschillende factoren zoals opvoeding, cultuur, geloof, de band met de overledene. Daarom is er geen standaard proces, maar een proces met verschillende facetten. Als mens zijn we ook gewoon verschillend en heeft de ene mens het ook gewoon moeilijker om zich te uiten dan de andere. We benaderen het allemaal anders omdat we het gewoon anders ervaren. Vergeet niet: Alles is ok, alle emoties die je voelt of deze positief of negatief zijn, alles is ok en mag er zijn. Het belangrijkste is dat het verwerkt wordt.
Emotioneel gezien kan men de symptomen waarnemen die gelijkaardig zijn aan een burn-out. Vergeet niet dat het proces zowel emotioneel als fysiek zwaar kan zijn. Het is een proces dat ook erg fysiek wordt ervaren door te voelen, te denken, en te handelen. Ergens zoeken we antwoorden voor wat er gebeurd, tevens moeten we op zoek gaan naar oplossingen en mogelijkheden voor de begrafenis. Het lucht het hart op om ervaren te praten. We kunnen ons dankbaar voelen voor de nieuwe fase in ons leven, maar ook zeer verdrietig.
Als rouwende laten we niet los, we maken echter van de fysieke (het lichaam) verbintenis een energetische (ziel) verbinding. Zo ervaar je de persoon nog steeds als een deel bij jou en je leven. Je zal op den duur zelfs met de ziel gaan praten en antwoorden krijge indien nodig. Door verlies te ervaren gaan we bepaalde dingen in het leven anders bekijken en simpele dingen ook beter waarderen.
Wanneer een rouwende zich terugtrekt en niet praat is het niet makkelijk over een ander om contact te maken of het begrijpen van bepaalde handelingen en gedragingen dat de rouwende plots kan doen. Verdriet doet iets heel raar met een mens, maar hoe erbij te reageren is niet altijd evident en al zeker wanneer een persoon niet praat. Het is vooral belangrijk om de zaken niet persoonlijk op te vatten want veelal is een rouwende zelfs niet bewust van het gedrag.
Hoe we er zelf mee omgaat hangt ook van onszelf als persoon af. Vergeet niet dat een proces niet chronologisch verloopt en geef de persoon de kans om het verdriet een plaats te geven en hier vooral mee om te gaan. De rouwende is gewoon oriëntatie kwijt in zijn of haar leven en door verdriet gaan we soms helemaal anders reageren dan mensen van ons gewend zijn, dat is ok.
Reactie plaatsen
Reacties