Waarom Sjamanisme?

Gepubliceerd op 31 mei 2024 om 08:33

Op 6 november 23 starte ik mijn basiscursus sjamanisme via Roel Crabbe online. Ik wilde al heel lang een cursus volgen maar ze zijn altijd zo duur en deze viel aardig mee. Het feit van het online te doen heeft zijn voordelen omdat je dit op eigen tempo kan doen maar ergens mis je wel de magie van de groep. Het is ook maar wat jij zelf als prettig ervaart. Ergens best wel grappig hoe het universum je dingen oo je pad stuurt want ik zag al een aantal weken hiervoor reclame van op FB maar had niet direct door dat dit om een Belgische website ging en dacht, neen toch maar niet... Pas na het inschrijven viel mijn kwartje. Dus deze cursus was echt wel voor mij bedoeld.

Maar waarom sjamanisme hoor ik je vragen? Wel Sjamanisme vinden we overal wel zowat terug. Het is één van de oudste spirituele vormen en afhankelijk waar het beoefent wordt heeft ook zowat zijn eigen vertakkingen. Maar het Sjamanisme is uiteraard aards gericht en heeft veelal met de natuur te maken. Dat is wat mij aantrekt hierin: DE NATUUR! Bij de sjmanen heeft alles, maar dan ook ALLES een ziel. Alles leeft op de ene of andere manier zoals een boom, een dier, een steen maar ook een auto bvb. En zo ervaar ik dat ook. Ik heb altijd het gevoel dat mijn auto niet zomaar "een ding is". Ik praat daartegen alsof het mij begrijpt. Langs de andere kant is het ook meer een manier om in contact te komen met mezelf, de verbinding weer aan te gaan waar ik deze verloren ben. Innerlijke rust creëren en voelen dat ik niet alleen ben. Dat de spirits me steeds bijstaan. Wie ik ben, wat ik ben en hoe ik mezelf naar de buitenwereld wil profileren.

 

Onbewust weten we dat er meer is tussen hemel en aarde. Ook mensen die totaal niet geloven in "iets" hebben onbewust wel een gevoel als er iemand komt te overlijden dat er meer is. We praten dan onbewust in energie naar hun toe. Spiritueel zijn heeft niets te maken met geloven in God, het kan, maar dat hoeft niet. Alles is een creatie en alles maakt zichzelf, ook wij zijn deel van het maken van een creatie, een ziel en niet enkel God of één persoon. Het is niet de bedoeling dat je gaat leven zoals iemand jou verteld maar de bedoeling dat je leeft zoals jij het aanvoelt en hoe je geleidt wordt hierin door jouw gidsen en jezelf.

Een mysterie op zich waar we misschien ook een bepaalde angst voor hebben, angst voor het onbekende. Wat we niet zien, bestaat niet. In deze wereld willen graag controle hebben over alles, maar op iets dat je niet ziet op zich, dat geen bewustzijnsvorm heeft zoals ons fysieke lichaam, dat geeft angst omdat we dat niet kunnen controleren. We kunnen het niet vastnemen. Dus zeggen we steevast dat het niet bestaat. Het niet-weten durven toe te laten zonder te weten wat komen zal... Pas als we die overgave hebben en durven toe te laten kan er voor ons een nieuwe wereld open gaan. Ergens zal je dan ook een rust ervaren, hoe raar het klinkt... Want hoe kan je rust ervaren als je niet weet wat er komt hoor ik je zeggen? Dat is vertrouwen op je gevoel. Vertrouwen op wat je ziel je verteld. Leren het leven te bewandelen volgens de roeping van je ziel.

 

Mijn roeping, tja wat is die? Voor mij is het vooral uit mijn comfortzone treden, maar ook mensen helpen, mensen ondersteunen in moeilijke momenten en leren hoe ze meer naar binnen kunnen en mogen keren. We zijn in dit leven niet dankbaar genoeg, we vinden alles maar normaal. Echter is het niet normaal dat jij elke dag opnieuw mag en kan opstaan, want voor iemand anders heeft spirit gezegd: jij mag terugkomen. Dus neen, neem dat niet voor vanzelfsprekend. Wees dankbaar. Plaats elke dag je intentie bij het opstaan en bekijk wat de dag je brengen zal.

 

Liefs,
Jessica 

 

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.