Die maandagochtend...

Lieve zielen, Hier ben ik weer met een blogpost… Hoe kan het ook anders?

Maandagochtend, het is voor mij altijd een check in de realiteit. Het voelt elke keer weer alsof ik uit een droom ontwaak en me weer in de realiteit begeef, helaas.

Elke maandagochtend is een beetje een moeilijk moment, en al zeker na een beurs. Dat is het laatste anderhalf jaar wel zo. Waarom geen idee…

Een weekend is een moment van rust, een moment waarin de wereld een beetje slaapt voor mij. Waarin je kan gerust gelaten worden door de postbode, telefoontjes bvb,… noem maar op… niet dat ik erdoor word lastiggevallen, maar zo voelt het wel. En dan… dan hebben we daar weer die maandagochtend en begint het spelletje opnieuw.

Hierdoor heb ik het gevoel om soms eerder bij de pakken te blijven zitten. Niet echt willen opstaan, en doordat mijn dochter er niet is, heb ik ook geen reden. We blijven al wat langer liggen, en dan stappen we toch het bed uit en zitten we gewoonweg in de zetel wat te scrollen. De energie is zero.

Hmmm…

Gewoon even stilstaan bij het gevoel en dan het gevoel loslaten en niet het gevoel worden. Ik probeer zo uit deze spiraal te stappen en het lukt me al veel beter dan een tijd terug, maar toch heb ik wel nog van die momenten dat het moeilijker is.

Ook dat is ok, het mag er zijn. Ik weet ook waarom dit zo voelt.

Het is elke keer weer uit die droom ontwaken en elke keer weer dat ik met de realiteit geconfronteerd word en met de keuzes die ik gemaakt heb en misschien moet maken. Eigenlijk iets waarvan ik liever wil wegvluchten.

Op de beurs heb ik gisteren wel vele boodschappen ontvangen voor mezelf, maar die stap elke keer zetten is zo moeilijk.

Wetende waar ik eigenlijk naartoe wil stappen en wat ik echt wil doen en toch… toch zit de angst zo hoog dat ik geen klanten zal krijgen en blijf ik in een oud stukje zitten.

Maar hoe kan ik vertrouwen op mezelf als ik steeds naar een hulpmiddel, de kaarten, terugkeer?

Het is belangrijk om het allemaal wat te laten bezinken en de energie zijn werk gewoon te laten doen. Op een gegeven moment zal het pad zich wel verder ontvouwen.

Een ander stukje waar ik mij ook meer naartoe mag richten is het ondernemerschap, want uiteindelijk ben je als het ware ook een ondernemer.

Wat is mijn ideale klant? Wat wil ik bereiken? Wat is het doel? Hoe wil ik dat bereiken? En nog zoveel meer…

Ik wil me vooral richten op mensen die willen groeien. Mensen die antwoorden willen waarom ze bepaalde emoties hebben en niet kunnen plaatsen. Waarom ze blijven steken in een patroon. Dat ze terug van angst naar vertrouwen kunnen stappen op hun levenspad.

Hebben ze een vraag waarop ze een advies willen? Toekomstgericht? Dan kan dat op zich wel, maar dat mag niet het hoofddoel zijn tijdens een sessie bij mij.

Ik wil mensen healen, mensen in de mate van het mogelijke genezen van hun pijnen en wirwar van emoties. Dat ze hun emoties beter in balans kunnen houden en rustiger worden.

En nog zoveel meer…

Ik heb dat pad ook afgelegd, en stilaan komt dit bij mij ook in balans, of is het eigenlijk al best in balans? Ook al hebben we soms wel triggers die ons even weer uit balans halen, dan mogen we daar nog iets afwerken.

Ik moet hier voor mezelf nog iets uitwerken hoe en wat… Maar de tijd van verandering dringt zich wel stilaan op als ik naar voren wil treden in wat goed voelt.

Tja, maandagochtend, de ochtend van reflectie en jezelf futloos voelen maar ach… dat zal ook wel weer overgaan zeker? Ooit eens

Als hooggevoelige ziel hier op aarde rondlopen is nu eenmaal niet altijd even makkelijk, en dien ik hier mijn weg ook te vinden.