In september plaatste ik het laatste deel, het deel waarin ik de rust in mezelf had teruggevonden. Althans dat dacht ik... niets was minder waar. Ik dacht dat mijn burn-out ineens weg was en alles weer koek en ei zou zijn. Maar er ging nog een moeilijke periode met ups en downs aan te pas. Uit mijn comfortzone treden, groeien en patronen en loslaten.
Als ik me toen bekijk en nu is er een groot verschil. Dingen worden duidelijker en nu pas veranderd mijn energie. Ik was toen nog steeds moe en die vermoeidheid zou verdwijnen rond midden - eind december. Wat niet betekende dat de energie ook terug was.
Velen weten dat ik in november uiteindelijk beurzen ben beginnen doen als kaartlegster. Ook dat was een grote beproeving voor mezelf. Me kenbaar maken, ik, die mezelf liever achterin zet moest nu voorop staan. Dat werd nog bevestigd met in januari lezingen te geven.
Zaken die nog met mijn tweelingziel naar boven kwamen en waarbij ik patronen mocht doorknippen. Net als angst! Want dat was ook het dingetje de laatste maanden. Ben ik het wel waard? Lukt het me wel? Ben ik goed genoeg? Waarom heb ik dit allemaal gedaan? Had ik niet beter de makkelijke weg gekozen dan dit?...
na maanden beurzen te doen begon ik ook mensen beter te leren kennen en dat wordt dan zo een beetje je zielenfamilie. Je komt ergens thuis, je voelt je thuis.
Echter is er dankzij 1 iemand een shift in mezelf gebeurd. Iemand op de beurs die me bepaalde dingen in een context heeft uitgelegd en waardoor ik de dingen begreep en hoe ik ze mocht aanpakken. Hierdoor deed ik dingen die ik anders nooit zou doen. De mannelijke energie in mezelf nam actie. Ik had enkele weken daarvoor ook een heling ondergaan, 2 zelfs, waarvan 1 per toeval en dankbaar dat het universum mij eruit heeft gepikt hiervoor🙏🔥💙🪶.
Alles viel als puzzelstukjes in elkaar, zoals het hoorde. Het geduld dat we moeten opbrengen is niet altijd even fijn maar ook dat hoort er bij zeker?
Plots begon ik te stralen en me beter te voelen. Stilaan kwam mijn energie terug. Ik zag de dingen anders...
weet je, voor alles is er een tijd en ook zo voor dit hier want ik had deze persoon veel eerder kunnen aanspreken op de beurs maar dat gebeurde niet. Het was nog geen tijd. De indiaan in mezelf werd meer en meer wakker. Ik mocht een eerste meditatie geven voor een groep dankzij een mede lichtwerker. Alles ging mooi vooruit.
Uiteindelijk kwam er een mooie draak op mijn pad en een nieuwe drum. Daar mocht ik al een voorproefje zien hoe ik zal groeien naar. Prachtig!
Een workshop die de energie ook in beweging zet met de week daarvoor een mooie heling weer, deed wonderen. Mijn energie kwam plots terug maar had het zelf nog niet door. Wat ik als eerste plaatste, mijn roots, op mijn visionboard was mezelf weer zien stralen, energie hebben zoals vroeger. Dat was al stilaan bezig en nu anderhalve week later kan ik zeggen dat deze terug is. Ik geniet van weer bezig te zijn. Wel moet ik mijn grenzen mooi bewaken en zien dat ik luister naar mijn lichaam wanneer het ook even rust nodig heeft.
Een laatste patroon word dan ook geheeld en dat is afhankelijkheid. Van mensen rondom mij zoals vrienden, mijn tweelingziel etc...
ik stel me niet emotioneel meer afhankelijk. Ik respecteer mijn eigen grenzen en dat is goed. Ik respecteer mijn lichaam, wie ik ben en waar ik voor sta.
langs de andere kant durf ik hierdoor ook uit die comfort zone te komen. Want door angst waren er dingen dat ik voorheen niet zou doen uit angst. Bvb mijn paarden zelf vervoeren. Dat was een geweldige ervaring! Alles in mijn schreeuwde al een tijdje dat ik dit zelf mocht doen en zo geschiedde het! Weliswaar met iemand aan mijn zijde voor de eerste maal maar ik deed het toch maar.
Afhankelijkheid werd ook een deel gevoederd door de financiële situatie, de afstand, het gemak, fysiek soms zwaar, het materiaal niet en dat kost dan weer geld dus een soort van vicieuze cirkel. Daar wil ik vanaf stappen.
Hulp krijgen is fijn en hulp vragen MAG! Dat is niet erg op je kwetsbaar op te stellen als het even niet gaat echter mag het geen gewoonte worden want dan creeert dat een verwachting en in mijn geval ook schuldgevoelens. Dat laatste omdat ik gewoon niet genoeg kon teruggeven voor al de hulp die ik kreeg. Daardoor deed ik dan weer andere dingen die ik, als ik er goed bij nadenk, zelf niet begrijp dat ik dat dan maar weer deed. Dus dat is dan weer aan ander patroon dat geheeld wordt en doorbroken wordt. Mijn laatste stukken vervagen.
Patronen doorbreken is echt een must als je ergens wil geraken, als je wil groeien. Het hoeft niet natuurlijk. Maar doe je het niet blijf je voortdurend vasthangen aan bepaalde zaken, gewoontes of mensen.
Afhankelijk zijn is net iets wat ik niet graag ben en daar omstandigheden er ergens zowat in gerold. Mede omdat sommige dingen ver zijn en dan is hulp makkelijk. De angst voor de auto na het ongeval in 2018 en dan zoek je andere middelen en val je onbewust in een patroon. Een patroon dat dan weer gegeven wordt in de hoop van andere verwachtingen van de andere kant. Dat kan en mag niet de bedoeling zijn toch? Dus het was voor mezelf tijd hier mee te stoppen.
Het zou zonde zijn dat ik dit nu niet doorbrak. Mijn leven is niet meer om van 6.40u van huis te vertrekken richting werk en om 16.45 -17u weer thuis te komen. Ik heb dankzij dit hier allemaal veel meer tijd om dingen ook anders te doen en zelf te doen. De bedoeling van spirit is dat ik hier dan ook nuttig gebruik van maak en bij deze doen we dit ook.
Herken jij jouw patronen? Hoe ga je ermee om en kan je ze doorbreken?
Liefs
Jessica
Reactie plaatsen
Reacties